„Gdy okręt tonie, a wiatry go przewracają, głupi tłumoczki i skrzynki swoje opatruje i na nich leży, a do obrony okrętu nie idzie i mnima, że się sam miłuje, a on się sam gubi. (…) Ten najmilejszy okręt ojczyzny naszej wszystkich nas niesie, wszystko w nim mamy, co mamy. Gdy się z okrętem źle dzieje, gdy dziur nie zatykamy, gdy wody z niego nie wylewamy, gdy się o zatrzymanie jego nie staramy, gdy dla bezpieczności jego wszystkim, co w domu jest nie pogardzamy: zatonie z nim sami poginiemy.”
Poważna sytuacja związana z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego stała się faktem.
Mamy świadomość tego, że zarówno lekarze, jak i cały personel ratowniczy i medyczny robi wszystko, co w ich mocy, by ograniczyć skutki epidemii.
Wszystkie osoby znajdujące się na pierwszej linii frontu walki z chorobą wymagają jednak REALNEGO WSPARCIA.
Dobiegające zewsząd sygnały o niedoborach środków ochrony indywidualnej, maseczek, rękawiczek, fartuchów i kombinezonów rodzą nasz niepokój. Przede wszystkim uniemożliwiają lekarzom udzielanie niezbędnej pomocy osobom szczególnie narażonym na zachorowanie.
No comments
Sorry, the comment form is closed at this time.